5 OKTOBER 2019:
Jubileumfeest Zajednica 60 jaar.
Locatie: Podium Mozaiek, Bos en Lommerweg191, 1055 DT Amsterdam.
Met: Paja en Madelon MIlic, Bert Fledderus, Angela Reutlinger, Floortje Doeksen.
Met: orkest Klezmagic in het folkcafe, Yargon op het jubileumbal savonds, en Paloina voor mooie dansoptredens.
Inmiddels hebben we vier super jubileumfeesten achter de rug:
18 september 1999: 40-jarig bestaan in het Roothaanhuis; meer dan 500 bezoekers waaronder vele oudgedienden. Foto’s, verhalen, ontmoetingen, echt een Heel Groots Feest.
18 september 2004: 45-jarig bestaan in cultuurcentrum Griffioen; ook een fantastisch feest met veel bezoekers.
17 oktober 2009: 50-jarig bestaan van Zajednica. Een Top Feest met veel bezoekers. Met een actieve oudgedienden club die de eerste jaren van Zajednica hebben meegemaakt. Hoeveel Zajednica voor veel mensen uit die tijd heeft betekend verwoordt hieronder Hans Beenhakker.
Herinneringen van een oudgediende.
Eigenlijk was Zajednica van toen zo’n beetje een manier van leven. Overdreven zegt u, en dat is natuurlijk ook zo, maar toch … Nadat een stel enthousiastelingen met het uitvoeren van een dans medewerking had verleend aan het een feest van de ANWB, besloten zij met dansen door te gaan en richtten zij in 1959 Zajednica op.
Een volksdansvereniging dus, daar waren er meer van, maar van meet af aan was het anders en was het meer dan dansen alleen. Het repertoire week af, Oost-Europa stond op de kaart en Israël, wat in Nederland tot dan toe onbekend was. Zajednica trad naar buiten en timmerde aan de weg en haalde de publiciteit. Dat kenden de andere verenigingen niet zo zeer en zo werd Zajednica een beetje een buitenbeentje en door de anderen min of meer met de nek aangekeken.
Maar het succes was overweldigend, met name in de periode die mij nog zo voor ogen staat, de zestiger jaren, maakte de vereniging een ongekende groei en bloei door en vonden honderden jongeren hun weg naar Zajednica. En er werd gedanst, haast iedere avond werd er wel ergens in Amsterdam geoefend. Er waren kindergroepen die dansten in over de stad verspreide locaties. Vanaf 15 jaar was je “gewoon” lid en danste je na je aanmelding mee met de beginners. Met voldoende ervaring stroomde je dan door naar de gevorderden.
De kroon op het werk was het wanneer je werd gevraagd voor -zoals dat toen heette- de demonstratiegroep, een groep dansers met een speciaal dansprogramma waarmee werd opgetreden.. Jaarlijks werd een nieuw programma ingestudeerd dat dan in première ging in een door onszelf georganiseerde dansavond in de grote zaal van Krasnapolsky. Altijd uitverkocht en altijd een succes. En daarna het land in. Ergens verzamelen, de bus in, naar de plaats van bestemming, optreden en terug naar Amsterdam. Vaak pas om elf uur of twaalf uur ’s avonds weer terug, huiswerk maken in de bus, en dat vaak twee à drie keer per week.
Natuurlijk werd er gedanst, het was immers een dansvereniging. Gebouw ’t Eiland’ in de Grote Wittenburgerstraat stond daarin centraal, zo’n drie avonden per week waren we daar te vinden. Maar zoals gezegd er was meer dan dansen alleen. Het was het vooral ook een gelegenheid voor jongeren om elkaar te ontmoeten en waarvan je geen minuut wilde missen. Er was grote betrokkenheid, niet alleen van de dansers van de demonstratiegroep, die meerdere avonden per week oefenden en er op uit trokken, maar ook de leden van de kledingkommissie, die de costuums maakten en verzorgden. En de mensen van de technische kommissie die voor de muziek zorgden. Of de weekendkommissie die toch zeker eens per maand een kampeerweekend of een weekend in een jeugdherberg organiseerde. De redactie van de Novine.
Het was onze club, van, voor en door jongeren, we deden alles zelf en zetten ons af tegen de rest. Er werden vriendschappen gesloten voor het leven en velen vonden er een partner. Om de betekenis van Zajednica van toen een beetje te kunnen begrijpen moet u zich trachten te verplaatsen in de tijd van toen. De jaren zestig, een nieuwe periode brak aan; nieuwe waarden ontstonden, Provo stond op en jongeren vonden hun eigen weg. In die tijd ontstond Zajednica en maakte een geweldige ontwikkeling door.
Ik denk er dikwijls met veel plezier aan terug, de gezelligheid, kameraadschap en natuurlijk ook het dansen.
Zelfs nu nog, bij het 50-jarig bestaan.
Hans Beenhakker
4 oktober 2014: 55-jarig bestaan van Zajednica. Een Top Feest met veel bezoekers. Met een actieve oudgediendenclub. Foto’s , gemaakt door Henny Vijn.